رنج قلم

  1390/9/28

  امیرخیزی

 عشق موهوم : 6

  رنج قلم

  درگیر شدم با قلم و نالیدم ...

" اینجا* ....

همه عاشقانه را دوست دارند !

مدح نگه یار ، زمن می خواهند !! "

اما قلمم ...

ز دست من جَست و خروشید به من!

«‌ من نتوانم چنین به خود در شِکنی !!

من نتوانم !

زیرا دلِ من غوطه ورِ ماتم درد ...

و تمام هَوَسم سوی هزاران سوگند !

به صلاحیت یک خواب ندارم باور !

به عبودیت صد وَهم نیارست این سر!

نه !

نه به اندوه نگاهی که زچشمی بچکد...

نه به خاموشی یک ایده به زندان علیل فکرت !

نه به پیوند نهان دِلَت و این شب تار !

نه به نالیدن یک شمع به بزم سوگت !

ذهنِ من ، رویایم ....

رنج هزار نقش نهان از درد انسان است !

رنج یک فاجعه ی در تکوین !

رنج یک خنجر و حَملَش که به پشتت داری!

رنج خونابه که از خاطره ی چشم قلم می لغزد!

رنج او ، رنج تو و رنج نهان حسرت !

رنج جاوید قلم !

رنج یک زندگی بی حاصل ...

مثل یک دود سیاهی که به تباهی برود !

وَهم دردی که تو را شاد کند !

وَهم عشقی که تو را خواب کند !

وَهم بی حاصلی یک بودن ....

زیستن در مرداب ...

زندگی چونان مرگ !!»

***

ناگهان...

چیزی در من ترکید

تا به خود درنِگَرم ...

آینه سوخت ز دیدار وجود دل من !

و من شاعرِ عاشق اینک

مانده درحیرت و بهت

که کجا آویزم ...

یک دل زخم و پریشان زهزاران افسوس ؟؟

یک دل بیگانه با یک جان !

قلمِ رامم عصیان کرده !

رگِ نا آرامم شوریده !

چشمم از نرگس زیبای نگارم سرتافت !

و منِ داخل من ....

سوی خدایان بگریخت !

وه که جسمم خالی گشت از روح !

و من اینک تنها ...

میکِشم این تن خود روی زمین .

تا کجا ....

باز به خود جمع شوم !؟؟

****************

* این واژه " اینجا " را میتوان در هر جایی ، از یک چهار دیواری تا 

  تمامیت کره زمین ، و حتی هر جایی در دنیای مجازی نیز تعمیم داد 

و محصور به مکانی خاص نیست ! پس لطفا از هر گونه سوء برداشتی 

مرا برائت دهید !

===================

من این سروده ناقابل را به استاد گرانقدرم ، شاعر عزیزی تقدیم میکنم

 که بسیارزیبا ازدرد میسراید . تقدیم میکنم به استاد کریم لقمانی عزیز.