فریاد

1390/5/11

امیرخیزی

دلنوشته های خاموش

ردیف:5

فریاد

فریاد برکشیدم دلتنگی خودم را

 در تنهایی کوهستان .

کوه ...

تنها توانست ...

غرور بلندش را

             در امتداد سایه اش در آورد...

       شرمگین از ناتوانیش .....

                     در پژواک دلتنگی های  من !

***

فریاد بر کشیدم اشکهایم را

                  د رخروشانی دریا.

 ودریا ...

تنها توانست ..

امواج بلندش را بین ریز دانه شنهای ساحل

                                       خاموش کند ...

               شرمگین از ناتوانیش.....

              در انعکاس درخشانی ِ اشکهای من  !

***

و اینک ..

  باد ...

  دلتنگی های مرا در کوهستان می نوازد .

واینک

طوفان ...

  منتظر است تا...

   با  اشکهایم  دریا را شستشو دهد  .