کورس سرهنگ زاده . داریوش و آسمون دل من .

آسمون ابراتو بردار و برو ....

دیگه تنها منو بگذار و برو ...

خاطراتی ست با کورس سرهنگ زاده وترانه آسمونش :

کوروس سرهنگ زاده در سال ۱۳۱۶در پاریز سیرجان متولد شد.او کار خود را دراوایل

دهه 1340 شروع کرد، و با بازخوانی ترانه های زنده یاد داریوش رفیعی و همچنینادامه

سبک رفیعی ،معروف شد از ترانه های معروف وی می توان از...

به سوی تو...آسمون...شبگرد و... نام برد.

آسمون ... اخماتو واکن آبی شو ...

آسمون ... آفتابی .. آفتابی شو ...

دل ما یک آسمان پر ابر ...

دل ما خسته ی صدها درده ...

دل ما زخمی صدها خنجر ...

دل ما ...

....غرق به خونه دل من

آسمون دشت جنونه دل من

ترانه آسمون .. ترانه ای ست به غایت زیبا .. دلنشین و بر آمده از دل...

تک وتنها توی دنیای بزرگ

آسمون... بی همزبونه دل من

و این حکایت دل ماست ... حکایت غریب تنهایی دل ....حکایت نسل انسان ....حکایتی

که حکایت همه نسلهاست و همه انرا منحصر به خودشان میدانند !! اما این حکایت

جاودان موجودی به نام انسان است .

برای تمامی نسلها ....

آسمون مرده دیگه مهر و وفا ...

بزم ما پر شده از رنگ و ریا

نه محبت میشه پیدا .. نه صفا

آسمون قهر دیگه از ما خدا ...

هر گاه که به این ترانه گوش داده ام ..خود را سرشار از نیاز... دیده ام ...نیازی از

انسانیت ... و نیاز به چیزی که خود آنرا بی واسطه و بلا چشمداشتی به دیگران داده ام ..

نیاز به ساختن پیله ای که مرا زیباترم سازد ... به پروازم درآورد ...و به اوج ببرد ....

آسمون ... کاشکی که میشد بپرم

تو دل آبی تو لانه کنم...

کاشکی میشد مثال ابرای تو

زار زار گریه ی مستونه کنم ....

ببارم بی دریغ ..... بر کویر خانه دلم .... ببارم ....

داریوش این ترانه را باز خوانی کرده . در آلبوم انسان ... او نیز زیبا... او نیز گیرا ...

اینک باز خوانی او را بر جان بنوشیم .