تَوَهُم

1392/11/28

علیرضا امیرخیزی

دفتر   : شخم بر ذهن سوخته

ردیف : 16

تَوَهُم

نگاه کن بر این سنگِ کوچک

سینه سپر کرده  بر قله ی کوه

استوار در برابرِ طوفان .

نشسته بر آن  شاهینِ تیز چشم

خیره به اعماقِ عصیان ...

تا دوردست

وگرفته قلبِ من به منقار خود !

نگاه کن بر آن برگِ زرد

آویخته بر درختِ کهنسال

در ستیزِ نا برابر  با  باد .

نشسته بر آن کرمِ ابریشم

می جود ناله های زمین ...

زمان

و رگهای من در میانِ دندانهایش !

اینک ببین  مرادر شوکتِ شگفتِ شوقِ شاعری !

با قلبی ...

در اوجِ قله

به اهتزاز !

و رگهایی ...

جان داده بر تار و پود زندگیِ مردمان !

سوار بر بادی

در تسخیر مدامِ من !

مهرم در انتشار

 و خونم همیشه در تپش !