نیمه ی درد

1392/10/28

علیرضا امیرخیزی

دفتر   : شخم بر ذهن سوخته

ردیف : 15

نیمه ی درد

بالِ مرا

در پیله ام چیده اند .

پرواز در پیله مرد !

مادر توان آن  داشت نصفِ مرا بزاید !

اما ...

در تواناترین لحظه  

همه ی دردِ بشر را ...

به من آویخت و رفت !

نصفه ی خوشبختی

نیمه ی گمشده ی شادیها یی که بهشتت بنماید دنیا

یکسره در رحِمَش جا ماند تا دردِ مُجسَّد بشود زندگیم !

او شود مادرِ درد !

من شوم ...

جاری اشکِ انسان !

ریزشِ خون ، از دلِ آه !

اما مادر

- بی هر شک -

هوسی نیز به روحم آمیخت

که مرا جاویدان

چون پرچم

 بر ذهنِ انسانیت افراشت .

چون غریزه ...

یک امید !

منظری رویایی  بر رویاهای بشر ...

تابشِ نور به ظلمتکده ی زندگی انسانها

دیدنِ رقصِ ترانه

در سکوتِ تبِ غم !

یک نفس ریختنِ حجمِ ریه بر سوتکهای سکوت    

رویشِ نغمه ی اندیشه به اذهانِ جمود ی ...

که لال !

یک نفس آزادی !

از رگِ من

- این تپشِ  نا میرا ،

 جان افزای –

 تا  افقهای نگاهِ من و تو  در دلِ  شب  .

کارهایتان را متوقف کرده و نخست این فیلم را ببینید !

 سخنی ندارم برای این کلیپ !

هیچ !

جز اینکه آن را کامل و کامل ببینید !

داستان کوتاه - چشمان قهوه ای

  چشمان قهوه ای

نگاهی  به چشمان قهوه ای رنگ زنش  انداخت .چشمهای زن در همان شکل بی نور

 جسد نیز  ذهن مرد  را به تسخیر خود میکشید . به آرامی  کت شلوار مشکیش را مرتب

 کرد و پایش را  روی صندلی گذاشته و خود را بالا کشید . سپس  یقه پیراهن سفیدش را

 کنترل کرده  و  گره کراوات را بر گردنش سفت تر کرد و نوک دیگرش را بالا برده و

 در قسمت باریکتر بالای  کاسه لوستر برنجی  گره زده و چند بار آن را  کشید تا از

 محکم بودنش مطمئن شود . آنگاه  بار دیگر هیکل لخت و  دلربای خوابیده بر روی

 کاناپه را مرورکرد و  لبخندی زده  بالا پرید و همزمان لگدی نیز بر صندلی زد و آن 

را انداخت و آویزان شد .  زمانی که  حرکت پاندولی خود را با دست و پا زدنهایش آغاز

 میکرد ، احساس درد شدید در گردن و خفگی شدیدتر او را وا داشت تا دستانش را

 بالابرده  به کراوات برساند . سپس  دو دستی آن را گرفته و بدن خود را همراه با 

نفسی عمیق بالا کشید و در حالیکه بالاتر میرفت با دست چپ خود همان قسمت

 باریکتر بالای کاسه ی لوستر را گرفته و با دست دیگرش  شروع به باز کردن گره

 کراوات از گردنش کرد . بعد از آنکه  خود را خلاص کرد ،  دو دستی کاسه ی لوستر

 را گرفته و  همانطور که تاب میخورد  به صورت خونین  زن زیبا خیره شده لبخندی

 دیگر بر لبانش نشست ولی صدایی که از سقف شنید ، مسیر نگاهش را به طرف

 لوسترسنگین بالای سرش تغییر داد که در حال کنده شدن بود . به سرعت دستانش

 را از لوستر جدا کرد ولی کاسه ی برنجی لوسترسنگین درست لحظه ای بعد از

 رسیدن  زانوان مرد بر زمین ، روی سرش افتاده و اورا نقش بر زمین کرد .

قطره خونی که   از سر متلاشی شده ی مرد پاشیده شده بود ، رنگ یکی از چشمان

 زن را به رنگ سرخ در آورده  ولی آن یکی هنوز قهوه ای بود .

1392/10/19

علیرضا امیرخیزی