من دونیادا اولمایاندا - بابا میرزایف

  این ترانه را در عمق زندگیم دوست می دارم ! 

من دونیادا اولمایاندا

آنگاه که من دیگر در این دنیا نباشم !

   قارلار بوزلار اریه جک

برف و یخ دنیا همه آب خواهند شد 

چوللر یاشیل دون گیه جک

دشت و دمن پیرهن سبزش را خواهد پوشید 

بیر شاعیر ده منیم کیمی

وبار دیگر یک همچو من شاعری 

ئوز یوردونا سوز دیه جک

برای سرزمینش شعر خواهد سرود 

من دونیادا اولمایاندا

آنگاه که من دیگر در این دنیا نباشم !

قلبیم ده بیر خوش اینتیظار

در قلبم من یک انتظار دلنشین 

خیالیمدا ایشیق باهار 

و در خیالم بهار روشنایی

گله جگین ویصالی لا 

آه که برای وصال آینده ی خوش 

چالیشاجاق بو اینسانلار

این انسانها تلاش خواهند کرد 

من دونیادا اولمایاندا

آنگاه که من دیگر در این دنیا نباشم !

کونلوم آیا ، گونه سیرداش 

ببین که این قلب من همراز ماه و آفتاب است 

آغاردی ساچ ، چوخالدی یاش 

آه که موها سپید گشت و سن بالا رفت 

بیرجه کلمه ، بیر سوزوم 

آه .....یک کلمه ام ، یک شعر من 

ئورک لرده قالی دی کاش

ای کاش در قلبها جاودانه می ماند

من دونیادا اولمایاندا

آنگاه که من دیگر در این دنیا نباشم !